31 paź 2010

konik Dala

Zaczynając przygodę z blogowaniem przeglądałam głownie skandynawskie blogi. Stąd wzięło się moje umiłowanie prostoty, bieli, szarości. Na bardzo dużej części tych blogów ich właściciele prezentowali charakterystycznego dla Szwecji konika Dala. Bardzo mi się spodobał i postanowiłam, że kiedyś na pewno go zdobędę. Tak się stało, że pokazałam jakiś czas temu konika mojemu Ukochanemu. Po jego reakcji pomyślałam, że pewnie stwierdził, że to kolejne z moich szaleństw. Jakież było moje zdziwienie kiedy wczoraj... dostałam od Niego takiego konika! Moje szczęście było ogromne! To niesamowite, że tak cudowny Mężczyzna pomimo masy swoich zajęć znalazł czas i... wykonał konika własnoręcznie - sam wyciął kształt i pomalował go w charakterystyczny wzór!



Jest przepiękny, najpiękniejszy jakiego widziałam i wyjątkowy, bo zrobiony dla mnie.
Co mogę myśleć o moim J. ? Chyba tylko jedno właściwie stwierdzenie nasuwa mi się na myśl...

Pozdrawiam Was w ten piękny niedzielny poranek,
Agnieszka.

28 paź 2010

ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...

...gdzie kupię takie słoje?


* zdjęcie z internetu.

Pilnie potrzebuję kilku takich, a w Poznaniu nie mogę nigdzie dostać...

Pomożecie?

I jeszcze szukam takiego sznureczka biało czerwonego - nie mam pojęcia gdzie to kupić. Może Wy wiecie?


* zdjęcie z internetu

PS. Wiem, że słoje kiedyś były w IKEI - teraz już ich nie ma... Przynajmniej w poznańskiej.

27 paź 2010

słoneczny środowy poranek.

Lubię kiedy rano budzą mnie świecące prosto w twarz promienie słońca. Wstawanie jest dużo przyjemniejsze. A fakt, że mam czas na leniuchowanie i wylegiwanie się przez dłuższą chwilę w łóżku jeszcze bardziej uprzyjemnia poranek. Dziś słońce rozświetla cały mój pokój. Nawet biurko, do którego zazwyczaj nie dosięga. Tak bardzo spodobał mi się ten widok, że postanowiłam pstryknąć zdjęcie. W ten sposób chciałabym pokazać Wam, jak zabawnie ono teraz wygląda. Mój Ukochany powiedział, że przypomina mu wystawę ze sklepu "o gotowaniu". Rozbawiło mnie to porównanie, ale wydaje się być jak najbardziej trafne...



Wczoraj wieczorem piekłam kardamonowe ciasteczka. Są superproste i bardzo smaczne. No i do tego wyglądają naprawdę efektownie. Osobiście lubię tworzyć do tego co upiekę etykietki. Ciastka są bardzo dobrym materiałem do pakowania, więc staram się zawsze wręczać je w taki sposób, żeby były specyficzne i kojarzone ze mną.



Etykietki robię zawsze w mniej więcej podobnym stylu, ściągnęłam sobie z internetu czcionkę przypominającą literki pisane na maszynie, drukuję etykietkę na brązowej kopercie, wycinam i ramkę rysuję czarnym pisakiem. Wydaje mi się, że najprostsze rozwiązania są najlepsze - jak to ktoś powiedział "proste rozwiązania są najlepsze na trudne problemy" - i staram się je stosować.



Pozdrawiam Was jesiennie,
Agnieszka

18 paź 2010

jesień imię ma róży. / PRZYJECHAŁ!!!

Tak mi się skojarzyło patrząc na różyczki stojące w wazonie obok mnie. Takie różyczki są przeurocze! Owiewane zimnym wiatrem i ogrzewane jesiennym słońcem są drobne, ale mają krępe łodyżki i grube liście. Uwielbiam takie!



Dziś ważny dzień. Mój Ukochany obchodzi 25 urodziny. Zastanawiam się jak wykorzystać moje małe foremeczki. Mam ochotę na upieczenie czegoś. Co prawda wczoraj piekliśmy ciacha czekoladowe i tartę z jagodami, ale może i dzisiaj bym coś zrobiła? Np. malinowe muffinki? Chyba skoczę za moment do kuchni.

A jeśli o kuchnie chodzi to... kupiłam coś o czym długo marzyłam. Powinno dziś już być u mnie. Domyślacie się, o co chodzi?

Pozdrawiam serdecznie,
Agnieszka

EDIT: Właśnie odebrałam paczkę od kuriera.
Oto i jest: KitchenAid Artisan w kolorze kremowym. Pokochałam go w 5 sekund.

10 paź 2010

dzień dobry!

Mamy dziś piękną słoneczną niedzielę. Jest odrobinę chłodno, ale promienie słońca przyjemnie otulają twarz.
Codziennie rano budzę się z cudownym humorem, z pewnością że teraz poukładałam wszystko tak dokładnie, że żaden element układanki nie odczepi się od całości i mój cudowny świat nie rozleci się z hukiem.



Czasu mam odrobinę za mało - biegam między szkoła a pracą. Staram się jak najwięcej czasu spędzać z kimś, kto jest głównym składnikiem szczęścia. Udaje się, ale na blogowanie pozostaje bardzo niewiele. Dlatego tak rzadko tu bywam. Na Waszych blogach jestem przynajmniej przez 15min dziennie, co prawda czasu na komentarze już mi nie starcza, ale czytam co u Was, razem z Wami się cieszę i razem z Wami przejmuję smutkami. Mam nadzieję, że o mnie czasem myślicie i chyba tak jest, bo magiczna liczba obserwatorów mojego bloga przekroczyła 100tkę! Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona i cieszę się, że tak jest.





Jesień jest zimna, ale piękna. Pełna miłości. Czy można chcieć czegoś więcej?

Całuję Was serdecznie,
Agnieszka.